Month: November 2023

Слово «шедевр» по словарю и по первым мыслям многих людей толкуется как:
совершенство, наиболее избранное из произведений автора определенной области. Люди
рассказывают о самых известных образах известных художников и живописцев. “-
Шедевр!” говорят они. А кому-то интересно, где люди высказали мысль, что картина
художника – это шедевр. Может быть, это шедевр для автора, потому что он сделал эту
работу для кого-то важного для него или кого-то, что-то важное вдохновило его. Из всего
этого я прихожу к выводу, что не обязательно соглашаться с мнением общества, чтобы
иметь кружок. Все мы люди и каждый из нас разный со своими особенностями и самое
главное своими мнениями, взглядами и взглядами на многие вещи. А что касается слова
“шедевр”, то я считаю, что каждый человек должен быть в целом развит в своей жизни,
иметь свое мнение о шедеврах, и в своей жизни иметь и создавать свой шедевр, хотя бы для
себя. И это не обязательно должна быть какая-то работа, живопись или талант, чтобы стать
шедевром. Шедевр — это наша среда, которую создали и которую, кстати, мало кто ценит.
Это шедевр, в котором мы живем, видим, слышим, говорим, выражаем и чувствуем. Это
часть шедевра. И, вообще, люди полностью утратили жизненные ценности. Были времена,
когда к слову «шедевр» относились очень редко и серьезно. Теперь это слово стоит после
каждого второго слова в лексиконе людей, используется как шутка.

1. Подберите слова синонимы к слову «шедевр».1.творение, 2. лучший, 3.создание, 4.произведение. 5. достижение, 6.искусство.
2. Образуйте от слова шедевр прилагательное, подобрав к нему ряд существительных,
   образуйте словосочетания в трех родах — м.р., ж. р., с. р. мужчина дал шедевральный концерт. Эта картина шедевральная. Это бриллиантовое кольцо такое красивое как шедевр.
3. Напишите небольшое сочинение.

Что такое шедевр для меня.

Я шахматист и я очень часто смотрю партии сильнейших игроков мира и анализирую их. Есть очень много партии, которые тоже шедевральные, но я выбираю из них моя любимая партия. Эта партия была сыграна в Польше в 1907-году, белыми играл Джордж Ротлеви, а чёрными играл легендарный Акиба Рубинштеин. Акиба играл без каких-либо ошибок.Эта партия для меня шедевральная, потому что от этой партии родился ферзевый гамбит и система Мерана. Эта партия входит в список лучших партии мира. А мой шедевр, который я сыграл в прошлом году, это партия с Русским шахматистом, Гроссмейстером, чемпионом Ереванского турнира, Лобановым Сергейем и выиграл его. А это для меня шедевр потому что он один из сильнейших шахматистов мира, и его не так-то просто выиграть.

Դավադրությունը կայանում էր հետևյալում. L փողոցի տղաները պետք է երեք ոտնաչափ խորությամբ, վեց ոտնաչափ երկարությամբ և երեք ոտնաչափ լայնությամբ մի փոս փորեին Կազակյանի դատարկ հողամասի միջով անցնող ամենակարճ ճանապարհի հենց մեջտեղում, որն սկսվում էր M փողոցից և հասնում մինչև L և M փողոցների միջև ընկած նրբանցքը:

Նրանք փոս պետք է փորեին կեսգիշերին, երբ շրջակայքում բոլորն արդեն վաղուց քնած են լինում, այնպես որ Աբգար Փոփքորնը, ինչպես նրան կոչում էին, որն առավոտյան առաջինն էր այդ ճանապարհով գալիս, ոչինչ չնկատեր:
Նրանք փոսը պետք է ծածկեին ձողիկներով, թերթերով և հողով:
Առավոտյան ժամը հինգն անց կեսին նրանք պետք է թաքնվեին Կազակյանի տան հետևում և նայեին, թե Աբգար Փոփքորնը ինչպես է ընկնում փոսի մեջ:
L փողոցի տղաներն էին Շիմշամյան եղբայրները՝ Հուսիկը և Ջազիրեն, որոնց կոչում էին Ֆասի և Ջազ, Մելքոնյան եղբայրները՝ Արսենը և Արտաշը, Չաղ Քիշմիշը, Շագ Բարեկոմյանը, Հայկ կամ Այք Արծրունին և Ջորջ Վրեժը: Սակայն դավադրության գաղափարը պատկանում էր Ֆասի և Ջազ Շիմշամյան եղբայրներին: L փողոցի վրայի նրանց տան բակը նայում էր ուղիղ Աբգար Փոփքորնի տան բակին՝ M փողոցի վրա: Եվ ահա, նրանց ճտերից երկուսը անցել էին փողոցն ու մտել Աբգար Փոփքորնի այգին, այդպիսով գերի ընկնելով նրան, թեև Աբգար Փոփքորն այդ հերքում էր, տղաներն էլ հիմա ուզում էին նրա հետ հաշիվ մաքրել: “L” փողոցի մյուս տղաները ճտերի պատմությունը չգիտեին, նրանց պարզապես դուր էր գալիս Աբգար Փոփքորնի համար փոս փորելու միտքը, այնպես որ նրանք փորեցին այդ փոսը, ծածկեցին ճիշտ այնպես, ինչպես նախատեսված էր և առավոտյան ժամը հինգն անց կեսին բոլորով հավաքվեցին Կազակյանի տան հետևում: Աբգար Փոփքորնը “M” փողոցի իր տնից դուրս է գալիս ուղիղ վեցին տասնհինգ պակաս և քաղաք գնալիս միշտ անցնում էր Կազակյանի հողամասի ամենակարճ ճանապարհով, և տղաները վստահ էին, որ մի քանի րոպեից շատ արտասովոր բան են տեսնելու:
Ժամը վեցից քսան պակաս, “M” փողոցից հայտնվեց մի պստիկ կին և կարճ ճանապարհը բռնած քայլեց դեպի ծածկված փոսը: “L” փողոցի տղաները նման բան բոլորովին չէին նախատեսել, իսկ կինն այնքան հանկարծակի հայտնվեց և այնպիսի արագությամբ էր մոտենում թակարդին, որ բոլորը պապանձվել մնացել էին:
Վերջապես Չաղ Քիշմիշն ասաց Ֆասի Շիմշամյանին.
-Կարծես քո մայրն է, Ֆասի:
-Չէ, ասաց Ֆասին, — իմ մայրը տանն է, հաց է թխում:
-Ջազ, քո մայրը չէ, — ասաց Չաղ Քիշմիշը Ֆասիի եղբորը:
-Նա է, — ասաց Ջազ Շիմշյանը, — տեսնես ինչ է անում “M” փողոցում:
-Ջազի և Ֆասիի մայրն է, — իրար ասացին “L” փողոցի տղաները:
-Ինչ է, հիմա չեք զգուշացնելու, — ասաց Հայկ Արծրունին:
-Ոնց զգուշացնեմ, — ասաց Ֆասին, — նա ինձ կսպանի:
-Պետք է կանգնեցնենք նրան, ասաց Վրեժը:
— Ձեզնից մեկնումեկը պետք է նրան կանգնեցնի: Հո չեք թողնելու ձեր մայրը փոսն ընկնի:
-Հիմա արդեն շատ ուշ է, — ասաց Ֆասի Շիմշամյանը:
“L” փողոցի տղաները շունչները պահած նայում էին, թե ինչպես տիկին Շոքի Շիմշամյանը պիտի ընկնի փոսի մեջ, որ իրենք փորել էին Աբգար Փոփքորնի համար:
Կնոջը մնացել էր ընդամենը երկու-երեք քայլ անել:
Նրանք տեսան, ինչպես նրա ձախ ոտքը դիպավ իրենց սարքած կեղծ ծածկին, որից հետո կինն ամբողջ մարմնով թեքվեց առաջ ու ընկավ փոսը:
Նրանք մի բարձր ճիչ լսեցին:
Ծուղակն, իրոք որ ,հիանալի էր սարքված ու թաքցրած, ու լավ էլ գործեց:
Կնոջ անհետանալուց հետո “L” փողոցի տղաները շրջվեցին ու փախան:
Նրանք վազեցին, Սան Բենիտո փողոցով ուղիղ դեպի Հարավ-խաղաղօվկիանոսյան երկաթուղագիծը, այնտեղից էլ դեպի Չինական թաղամաս, և միայն Չոնգ Ջանի խանութի մոտ վերջապես կանգ առան, որ մտածեն ու քննարկեն կատարվածը:
-Պայմանավորվեցին, որ իրենց կազմակերպության անդամներից և ոչ մեկը չպետք է խոստովանի, թե որտեղից է հայտնվել այդ փոսը և դրանով էլ գործը համարեցին վերջացած:
-Տիկին Շիմշամյանը լուրջ վնասվածքներ չէր ստացել, բայց այնուամենայնիվ, մի շաբաթ պառկեց:
-Բայց փոսը այդպես էլ մի քանի տարի մնաց Կազակյանի հողամասում և վերջապես լցվեց պարոն Կազակյանի տան աղբով:
-Ամեն առավոտ, վեցից տասնհինգ պակաս, քաղաք գնալիս, Աբգար Փոփքորնը նայում էր այդ փոսին:
Այն հաճելի փոփոխություն էր մտցրել նրա ճանապարհի ձանձրալի միօրինակության մեջ:

Տեքսից դուրս գրիր ածականներ, ամենակարճ, ձանձրալի, հաճելի, լուրջ, հիանալի, կեղծ, պստիկ, կարճ, արտասովոր, վերջացած, ուշ, արագ, լայն:

22.11.23

1.Բառի կրկնությամբ կամ ական ածանցով նոր թվականներ ստացի՛ր տրվածներից: Փորձի՛ր բացատրել , թե ստացված բոլոր թվականներն ինչո՛ւ են կոչվում բաշխական:

Քառասուն-քառասունական, յոթանասուն-յոթանասունական, ութսուն-ութսունական, տասնութ-տասնութ, երկու հարյուր-երկու հարյուրերորդական:

2. Նախադասությունների միտքն արտահայտի՛ր այլ կերպ՝ ընդգծված բառերը փոխարինելով ուրիշներով:

Թանգարանում սրահներից յուրաքանչյուրում ցուցադրվող վաթսուն առարկա կա:-Թանգարանում սրահներից յուրաքանչյուրում ցուցադրվող վաթսունական առարկա կա:

Դպրոցի բոլոր դասարաններում տասնհինգական սեղան է դրված:-Դպրոցի բոլոր դասարաններում տասնհինգ հատ սեղան է դրված:

Ամեն մի երամում տասնհինգ կռունկ է: -Ամեն մի երամում տասնհինգական կռունկ կա:

Այդտեղ յուրաքանչյուր գետ երեք վտակ ունի: Այդտեղ յուրաքանչյուր գետ երեքական վտակ ունի:

Շենքերի նկուղները երկուական ելք ունեն՝ հիմնական և վթարային:-Յուրաքանչյուր շենքի նկուղները երկուական ելք ունեն՝ հիմնական և վթարային:

Տղաներին հազարական դրամով պարգևատրեցին: Յուրաքանչյուր տղայի հազարական դրամով պարգևատրեցին:

3. Սխալները գտի՛ր և ճշտի՛ր:

ա) Օրվա մեջ քսան սիգարետներ-սիգարետ ծխողն ամեն տարի ավելի քան հարյուր

տասնյոթ հազար քառակուսի սանտիմետր թուղթ ծուխ ու մոխիր է դարձնում:

Այդքան թուղթը բավական է երեք հարյուր էջեր–էջ ունեցող մի գիրք հրատարակելու համար:

բ) Մի անգամ տասնվեց տղա բաժանվեցին երկու խմբի:

Իրար ետևից յութանասունհինգ բառեր թելադրվեց-ին:

Այդ բժիշկի երեսունհինգ վիրահատությունն-երն էլ հաջող են անցել:

Հիսունչորս հոյակապ նկարներով-նկարով այդ գիրքը շատ հին էր:

Հավաքվածներից ամեն մեկը երեքական լեզու գիտեր:

Ջութակահարներից ամեն մեկը հինգական մեղեդի նվագեց:

Սենյակներում սեղանները շարված էին երեքական-երեք-երեքական-երեք:

4.Առաջին երկու և վերջին երկու նախադասությունները դարձրո՛ւ մեկական նախադասություն, մի նախադասություն էլ հանի՛ր և տեքստը փոխադրի՛ր երեք նախադասությամբ:

«Ալոն» աշխարհում ամենատարածված բառերից է: Այսօր դա գործածվում է հեռախոսային խոսակցությունների ժամանակ:-Ալոն հեռախոսային խոսակցուցթյան ժամանակ գործածվող ամենատարածված բառերից է: Բայց բոլորը չեն, որ հասկանում են «ալոն»: Մինչև հեռախոսի գյուտն այդ բառը նավերի վրա է օգտագործվել՝ խոսափողով կանչերի ժամանակ: «Ալո» նշանակում է «լսում եմ:-Ալո, որը նշանակում էր լսում եմ, օգտագործվել է նավերի վրա մինչև հեռախոսի գյուտը:

5.Կետադրի՛ր: Ադամը շնչասպառ վազում էր՝ շուտով հասնելու գեղեցիկ քարերի ձորը: Գնացել, կանգնել էր ճանապարհի վրա եկող-գնացողի հետ մի քիչ զրույց անելու: Եղնիկը հանկարծակի մի ոստյունով ցատկեց լուսամուտի գոգը՝ աչքերը հառելով խավարին: Մի օր, մեղմաշունչ մի քամի, Նուբիական բարձունքներից վար սահելով, իջավ ոսկեալիք Նեղոսի ափերը, և մի վայելչակազմ ու դեռատի արմավենու ոտների տակ փռվեց հևիհև: Նա ճամփա ընկավ մի ուրիշ, մի լավ աշխարհ գտնելու:

Можете ли вы представить свою жизнь без воспоминаний? Абсолютно все значимые
моменты, начиная от счастливых событий, заканчивая тяжелым опытом, вдруг стерлись и
потеряли свою ценность.
Больше никогда ты не взглянешь на своих друзей и не ощутишь то тепло, которое ощущал
раньше. Слова, которыми ты с нежностью называл своих родителей, отныне будут лишь
очередным содержанием букв, произнесенные без какой-либо осознанности. Даже то, из-за
чего ты раньше мог плакать ночами, больше не откликается в тебе. А в трудный момент ты
не сможешь опереться даже на свой опыт и знания, ведь их больше нет. Ничего нет. И лишь
одиночество будет бесконечно сопровождать тебя.
Примерно так чувствуют себя люди с амнезией. По крайней мере, в моем представлении.
Честное слово, отдала бы все, чтобы не понимать этого никогда. И хоть я сама никогда не
испытывала этого на себе, знаю того, кто испытывал.
С самого раннего детства мы формируемся как личности и то, как мы проживаем
определенный период взросления, определяет нас в будущем. Благодаря приобретенным
знаниям, в будущем мы избегаем множество ошибок и тем самым упрощаем свою жизнь.
Разве смогли бы мы стать теми, кто мы есть, без своего прошлого?
Суть данного сочинения в том, чтобы показать, насколько ценен наш жизненный опыт,
несмотря на то, что он имеет в себе негативные факторы. Однако, все не заканчивается на
осознании.
Для кого-то жизнь — это проклятие, источник несправедливости и трагедий, а для другого
это дар, от которого нужно брать все. Несмотря на неоднозначность, ясно одно — жизнь
одна, а вернуться в прошлое невозможно. Однако мы вольны сами выбирать, с какого угла
смотреть на свою жизнь, принимать трудности как трагедию или необходимый жизненный
опыт. Поэтому, несмотря ни на что нужно ценить то, что у нас есть, и наполнять каждый
свой день позитивом.
Многие люди лишь только после потерь начинают ценить то, что у них было. И хоть опыт
формируется на ошибках, упущение важных моментов в жизни — это та ошибка, которую,
к сожалению, невозможно исправить. То же самое касается тех, кто живет своим прошлым,
забывая про настоящее. Поэтому важно сконцентрироваться на своем настоящем, которое
мы обрели благодаря своему прошлому, ценить каждый период своей жизни и баланс
между прошлым и настоящим.

Вопросы для обсуждения после прочтения текста։

1. Какую роль играют воспоминания в жизни каждого человека? Воспоминания играют очень важный роль каждого человека. Мне кажется что нету такова человека в мире у которого нет воспоминаний. Воспоминания одна из самых важный вещей в голове человека.
2. Способны ли воспоминания сделать человека счастливым, или же наоборот, —
   стать поводом для несчастья? Мне кажется да, потому что воспоминания может бить или грустным или веселый или плохой.
3. Можете объяснить разницу между словами — опыт и воспоминания? Опыт это твой знание а воспоминания это то что ты помнишь.
4. Насколько важен опыт в жизни каждого человека? Сколько ты взрослеешь у тебя будет растет опыт а это очень важно, например ты играешь на гитару на первый раз а на второй раз на много хорошо и.т.д.
5. Что бы было на ваш взгляд, если бы все люди в один момент потеряли бы
   способность вспоминать? В мире все сошли сума. И у тебя больше не будет друзей или родственников потому что они не будут вспомнить тебя.
6. Всегда ли воспоминания можно считать потерей для человека, или же это то, что
   невозможно потерять никогда? Например какой то-человек нормальный может потерять его воспоминания потому что например он упал от высоты.
7. Если бы у вас был шанс, что бы вы поменяли в своем прошлом? Я всегда замечтался чтобы у меня бил такая возможность. Я бы пошел в шахматную академию Армении, и конечно быстро бы заполнил мои разряды.
8. Приведите ряд слов-синонимов к слову «воспоминание» 1.память, 2.ощущение, 3.напоминание, 4.эпизод, 5.мемуары, 6.видение, 7.сон, 8. детство, 9.грусть, 10.кошмар, 11.грёза, 12.чувство,
9. Приведите ряд слов-антонимов к слову «воспоминание»-Забвение, Беспамятство
10. Составьте словосочетания со словом «воспоминание» , а словосочетания, в свою
    очередь, превратите в предложение. Например։ приятное воспоминание… Я всегда
    радуюсь приятным воспоминаниям. Хорошая воспоминания-я всегда радуюсь хорошим воспоминаниям, плохая воспоминания-я не люблю плохие воспоминания, интересная воспоминания-я люблю интересным воспоминания. Грустная воспоминания-я не люблю грустные воспоминания.
11. Какие пословицы вам известны со словом — воспоминание, приведите их.— Радостные и счастливые воспоминания не всегда приносят облегчения.
    — Чем приятнее воспоминание, тем тяжелее на душе.
    — Оно может стать в тягость… и для того, кто уходит…
    — И для того, кто остаётся.
12. Напишите сочинение на тему։ «Наши воспоминания и есть наша жизнь… »

Воспоминания-это часть нашей жизни. Это все, что мы пережили. Без них мы проживали бы каждый день скучно и совершали одни и те же ошибки. мы не смогли бы идти вперед

Ընտրեք վերնագրերից որևէ մեկը և շարադրեք ձեր մտքերը։

«Հաջողության ճանապարհը»

«Ի՞նչ է լավատեսությունը և ինչպե՞ս է այն օգնում առօրյայում»

«Արտույտների ագարակը»

«Ի՞նչ դեր ունեն ֆիլմերն իմ կյանքում»

Հաջողության ճանապարհը

Իմ կարծիքով շատ կարևոր չէ, թե դու ինչքան ես պարապում կամ ինչքան տաղանդավոր ես, կարևորը այն է, որ պետք է սիրես այդ զբաղմունքը:

1.Գրել տրված բառերի նույնարմատ հականիշները:
Անխռով-խռովկան
երերուն-աներեր
երջանիկ-ապերջանիկ
ուժեղ-անուժ
տարակուսելի-անտարակույս
կախյալ-անկախ
աղմկոտ-անաղմուկ
արատավոր-անարատ
զարդարուն-անզարդար
բարձրաձայն-անձայն
քաղցրահամ-անհամ
ընչատեր- անինչ
շնորհալի-ապաշնորհ
երախտագետ-ապերախտ
գիտուն-անգետ

2. Առաջին շարքի ածականների հականիշները գտիր երկրորդ շարքում:
ա. վախկոտ, նուրբ, յուրային, անապական, տաղանդաշատ, բերկրալից, միամիտ
բ.  օտար, կոպիտ, աներկյուղ, անձիրք, խորամանկ, պղտոր, թախծոտ:

վախկոտ-աներկյուղ, նուրբ-կոպիտ, յուրային-օտար, անապական-պղտոր, տաղանդաշատ-անձիրք, բերկրալից-թախծոտ, միամիտ-խորամանկ:

.Փակագծում տրված բառերը գրի՛ր կետերի փոխարեն՝ դնելով պահանջված թվով:

1940 թվականից ԱՄՆ-ում գրանցվել է հազար ութ հարյուր քսանչորս հրդեհներ(հրդեհ): Ամեն տարի կրակը ոչնչացնում է իննից տասը միլիոն հեկտարհեկտար)անտառներ(անտառ): Մեկ տարում այրված փայտանյութի արժեքը կազմում է համարյա հիսուն միլիոն դոլար(դոլար):

Աշխարի ամենամեծ պատկերասրահը Սանկտ Պետերբուրգի Էրմիտաժն է: Այնտեղ արվեստի ավելի քան երեք միլիոն ստեղծագործություն(ստեղծագործություն) է ցուցադրվում(ցուցադրել): Այդ թանգարանի բոլոր երեք հարյուր քսաներկու դահլիճները(դահլիճ) հայելու համար մարդ շուրջ քսանհինգ կիլոմետր(կիլոմետր) ճամապարհ է անցնում:

2.Փակագծում տրված բառերը գրի՛ր կետերի փոխարեն՝ դնելով պահանջված թվով:

Այն ժամանակ Լեհաստանում ապրիլին(ապրիլ) հարյուր տասնինը վայրի ցուլ(ցուլ )որոնցից (որ) չորսը (պահվել) է փորձատեսությունում , յոթը՝ կենդանաբանական այգիներում, իսկ հարյուր ութ ցուլը (ցուլ) կա՛մ արգելանոցներում է ապրել(ապրել), կա՛մ ազատ արածել(արածել)՝ որտեղ որ պատահեր, բայց և անտառային նախարարության մշտական հսկողության տակ են(են):

Իսկ առաջներում, երբ անտառի թավուտներում արածում էին(արածել) ավելի քան հազար հինգ հարյուր ցլեր(ցուլ), ոչ մեկը չէր հետևում նրանց:

Միայն Ուզանդայի Մյավա թերակղզում իննսուն գետաձի(գետաձի) ավելի քան հարյուր խոտաճարակ խոշոր կենդանիներ (կենդանի) են ապրում:

3.Գտի՛ր նախադասությունների արտահայտած մտքերի տարբերությունները՝ ուշադրություն դարձնելով թվականներին:

Ա. Բոլոր դասարաններում քսանհինգ աշակերտ կա:-քանակական Բ. Բոլոր դասարաններում քսանհինգ-քսանհինգ աշակերտ կա: -Բացարձակ բաշխական

Ա. Շրջանի գյուղերում երկու դպրոց կա:-քանակական Բ. Շրջանի գյուղերում երկուական դպրոց կա: -Բաշխական

Ա. Թռչունները չորս փետուր գցեցին ու անցան:-քանակական Բ. Թռչունները չորսական փետուր գցեցին ու անցան:-Բացարձակ բաշխական

Ա. Ընկերներս ամրոցում մի տուն ունեն:-քանակական Բ. Ընկերներս ամրոցում մի-մի տուն ունեն:-Բացարձակ բաշխական

Հիմնադրվել է 1815 թվականին Մոսկվայում, մեծահարուստ Լազարյանների նախաձեռնությամբ և միջոցներով։ Սկզբում եղել է տարրական տիպի մասնավոր դպրոց և կոչվել է Հայկական Լազարյան (Ղազարյան) ուսումնարան։ Սովորել են միայն Լազարյան որդեգիրները։ 1820-ական թվականներին ուսումնական ծրագրով համապատասխանել է ռուսական գիմնազիաների մակարդակին։ Հանրակրթական առարկաների հետ դասավանդվել են ռուսերեն, հայերեն, լատիներեն, ֆրանսերեն, գերմաներեն, պարսկերեն, թուրքերեն, արաբերեն։ Ընդունվել են տարբեր ազգերի 10-14 տարեկան հասակով երեխաներ, հիմնականում հայեր և ռուսներ։ Դիմորդներ է պատրաստել համալսարան ընդունվելու համար, ինչպես նաև պաշտոնյաներ և հայկական դպրոցների ուսուցիչներ։

1827 թվականին վերանվանվել է Արևելյան լեզուների Լազարյան ինստիտուտ (հայկական աղբյուրներում ավանդաբար կոչվել է Լազարյան ճեմարան)՝ ենթարկվել է ժողովրդական կրթության նախարարությանը։ 1830-ական թվականներից ստացել է 2-րդ աստիճանի ուսումնական հաստատության իրավունք՝ 5-ամյա ուսուցմամբ։ 1841 թվականին ճեմարանին կից բացվել է հոգևոր բաժին՝ հայ եկեղեցու սպասավորներ Հոգևոր դպրոցների ուսուցիչներ պատրաստելու նպատակով։ 1848 թվականի կանոնադրությամբ Լազարյան ճեմարանը դասվել է պետական առաջին աստիճանի դպրոցների՝ լիցեյների կարգը, ութամյա ուսուցմամբ՝ գիմնազական ութ և լիցեյական երկու դասարաններով։ Վերջին երկու դասարաններում դասավանդվել են արևելյան լեզուներ։ Նոր կանոնադրությամբ ճեմարանն ընդունել է շեշտված արևելագիտական բնույթ։ Պատրաստվել են թարգմանիչներ, դիվանագիտության բնագավառի աշխատողներ, արևելյան լեզուների դասատուներ։ 1851 թվականին բացվել է նախապատրաստական բաժին, որտեղ երեխաները պատրաստվում էին ընդունվել ճեմարանի գիմնազիական բաժին։ Ուսումնական ծրագրի մեջ մտնող մեկ արևելյան լեզվից բացի, հայերը և Կովկասի այլ ազգությունների պատկանող սաները սովորել են նաև իրենց մայրենի լեզուն։ 1872 թվականի նոր կանոնադրությամբ Լազարյան ճեմարանը կազմվել է երկու ուսումնական հաստատություններից՝ դասական գիմնազիայից և եռամյա ուսուցմամբ մասնագիտական դասարաններից (արևելյան լեզուների ֆակուլտետ), որ ստեղծվել էին լիցեյական դասարանների հիման վրա։ Արևելյան լեզուների ֆակուլտետը իր ուսումնական մակարդակով համապատասխանել է բարձրագույն ուսումնական հաստատություններին։

1.Քո սիրած թեմայով գրիր փաստեր (մոտավորապես տասը հատ):

1.2005 թվականին Հակոբյանին ձերբակալել էին Դուբայի օդանավակայանում՝ իրեն շփոթելով մեկ այլ Վլադիմիր Հակոբյանի հետ, ով մեղադրվում էր մարդասպանության մեջ։ Շուտով շախմատիստին բաց թողեցին, բայց դրա պատճառով նա ուշացավ 7-րդ Դուբայ օփեն մրցաշարից, որտեղ վարկանիշային ֆավորիտ կլիներ։

2.Երկու կողմից առաջին չորս քայլ կատարելու հնարավոր քանակը հավասար է 318 979 564 000.

3.Շախերի ամենաերկար գրանցված շարքը կազմված է 74 անընդմեջ շախից։ Մեկ պարտիայում ամենաշատ գրանցված շախերի քանակը 114 է, ընդ որում, 98-ը արվել են մեկ կողմից։

4.Հայտնի է պարտիա, որտեղ ոչ մի խաղաքար խաղատախտակից չի հեռացվել ամբողջ պարտիայի ընթացքում։ Խաղը տևել է 94 քայլ։

5.Ամենաշատ խաղաքարերի քանակը, որոնք վերցվել են մեկ դաշտի վրա, 15 է, այդ դաշտը անվանել են <<սև խոռոչ>>։

6.Շաշկին շախմատից ավելի հին խաղ է։

7.Հին Հնդկաստանում շախմատ խաղում էին մատների վրա, ուղղակի կտրում էին պարտվողի մատը։

8.Ամենաշատ խաղաքար <<ուտելու>> ռեկորդը պատկանում է թագուհուն, այն մի խաղի ընթացքում <<կերել է>> հակառակորդի 11 խաղաքար։

9.Շախմատային ժամերը սկսեցին օգտագործել 1852 թվականից, երբ նախորդ տարվա ընթացքում երկու գրոսմաստերներ քնեցին տախտակի առջև խաղի չափազանց երկար լինելու պատճառով։

10.Ամենաերկար շախմատային պարտիան կարող է տևել 5 949 քայլ։

11.Իր առաջին քայլում զինվորը մեկի փոխարեն երկու դաշտ առաջ շարժել առաջարկվել է Իսպանիայում 1280 թվականին։

12.Առաջին միջազգային մրցաշարը տեղի է ունեցել 1585 թվականին Իսպանիայում։

13.Ամենաերկար մտածելու ռեկորդը պատկանում է բրազիլացի Ֆրանսիսկո Տրոիսին․ նա մեկ քայլի վրա ծախսել է 2 ժամ 20 րոպե։

2.Գտի՛ր թվականները :

Գտածոն յոթանասուն միլիոն տարվա հնություն ուներ:

Միայն տասը ամիս հետո տուփը կարելի է բացել:

Փոքրիկ հովիվը երեսուն–երեսունհինգ գառ էր պահում: Մի օր երեքը գայլի բաժին դարձավ:

Հիսուներկու շենքից տասներեքը կառուցվել է:

Տասներկու օր մնաց քարանձավում, մինչև որ անձավի մուտքը բացվեց:

Միայն մի քաղաքում Բոմբեյում, մարդիկ յոթանասուն լեզվով ու բարբառով են խոսում:

3. Թվականները գտի՛ր և պարզի՛ր, թե դրանց հետ գոյականները ո՞ր դեպքում են հոգնակի թվով գործածվում:

Միջոցառմանը հարյուր իննսունվեց երեխա մասնակցեց:

Մասնակից հարյուր իննսունվեց երեխանները նույն երգը երգեցին:

Երբեմն, սառնամանիքների ժամանակ, երկնքում երկու կամ երեք արև է երևում:

Մի անգամ, 1868թ. ապրիլի իննին, ուրալյան երկնքում միաժամանակ ութ արև երևաց: Մեկն իսկական էր, մնացած յոթ արևները կեղծ էին:

4. Փակագծում տրված բառերը գրի՛ր կետերի փոխարեն՝ դնելով պահանջված թվով:

Աշխարհում մոտ հազար երեք հարյուր ժողովուրդներ (ժողովուրդ) կա: Այդ հազարերեք հարյուր ժողովուրդները (ժողովուրդ) խոսում են մոտ երեք հազար լեզվով: Կան լեզուներ, որոնցով տարբեր ժողովուրդներ են խոսում: Օրինակ, Անգլիայի, ԱՄՆ-ի, Կանադայի, Ավստրալիայի, Նոր Զելանդիայի քաղաքացիները հիմնականում անգլերեն են խոսում, Լատինական

Ամերիկայի բնակչության մեծ մասը, բացառությամբ բրազիլացիների, իսպաներեն է խոսում: Սակայն ավելի հաճախ հակառակն է լինում. մի երկրի ժողովուրդը մի քանի լեզուներով(լեզու) է խոսում: Սուդանում, օրինակ, հարյուր տասնյոթ լեզու է գործածվել(գործածվել): Կոնգոյում հինգ հարյուր լեզու(լեզու) կա: Դաղստանում մոտ մեկ միլիոն մարդ է բնակվում(բնակվել), և այդտեղի մեկ միլիոն բնակիչները խոսում են (խոսել) ավելի քան վաթսուն լեզվով:

Կարդացեք հեքիաթը:

1. Դուրս գրեք անհասկանալի բառերը և բառարանի օգնությամբ բացատրեք:

կորնթարդ-ալիքաձև

նողկալի-զզվելի

վխտալ-խլվլալ

եռուզեռել-իրարանցում

խփշտել-խժռել

զարհուրելի-սարսափելի

Ի՞նչ նմանություն ունեն հեքիաթում նկարագրված քաղաքի մարդիկ իրական կյանքի հետ: Ծերուկը շատ էր սիրում զննել ու ուսումնասիրեր:

1.Ո՞րն է հեքիաթի փոխաբերական իմաստը:

Անշուշտ, տեսած կլինեք խոշորացույց` կլոր, կորնթարդ, որի միջով բոլոր իրերն իրենց իրական չափերից հարյուր անգամ մեծ են երևում: Եթենայես պատահական ջրափոսից վերցրած կաթիլին, կտեսնես հազարավոր զարմանալի գազանիկներ, որոնք ջրի մեջ առհասարակ նկատելի չեն, թեևկան ու այնտեղ են, իհարկե:

Նայում ես մի այդպիսի կաթիլի, ու քո առաջ, ոչ ավել, ոչ պակաս, միամբողջ ափսե էակներ են վխտում, զեռում, թռչկոտում, կծում միմյանցառջևի կամ ետևի թաթիկը, մերթ այս հանգույցը, մերթ այն վերջույթը, բայց այդուհանդերձ յուրովի ուրախանում ու զվարճանում են:

Լինում է, չի լինում մի ծերուկ է լինում, որին բոլորը կոչում են Հոգսեն Զննող: Նրա անունն էր, ինչ արած:  Նա իր հոգսն է համարում զննել ամեն ինչ` դրանցից դուրս կորզելով այն ամենը, ինչ հնարավոր է: Իսկ եթե չէր հաջողվում դրան հասնել սովորական ճանապարհով, դիմում էր կախարդության:

Նա, ուրեմն, մի անգամ նստել ու խոշորացույցով զննում էր հենց ճահճից վերցրած ջրի մի կաթիլ: Աստված իմ Աստված, ո՜նց էին այդ գազանիկներն այդտեղ վխտում ու եռուզեռում: Հազարավո՜ր, հազարավո՜ր, ու բոլորն էլ ոստոստում էին, վազվզում,կծոտում, խփշտում ու խժռում մեկմեկու:

— Նողկալի է,- բացականչեց ծերուկ Հոգսեն Զննողը:- Հնարավոր չէ՞ դրանց մի կերպ հանդարտեցնել, կարգ ու կանոն մտցնել դրանց կյանքի մեջ, որպեսզի յուրաքանչյուրն իմանա իր տեղն ու իրավունքները:

Ծերուկը մտածեց-մտածեց, բայց ոչ մի հնար չգտավ: Ստիպված էր կախարդության դիմել:

— Արի կլինի` դրանց ներկեմ, որպեսզի լավ աչքի զարնեն,- ասաց ու նրանց վրա քիչ կաթեցրեց կարմիր գինի հիշեցնող ինչ-որհեղուկ. բայց դա գինի չէր, այլ վհուկի արյուն, և այն էլ` ամենաառաջնակարգ: Բոլոր տարօրինակ գազանիկները հանկարծկարմրավուն երանգ առան, և ջրի կաթիլն այժմ կարելի  էր մի ամբողջ քաղաքի տեղ դնել, ուր զեռում են մերկ վայրենիներ:

— Ինչ բանի ես. դա ի՞նչ է,- հարցրեց ծերուկին մի այլ կախարդ, որն անուն չուներ և հենց դրանով էլ տարբերվում էր մյուսներից:

— Կարո՞ղ ես` կռահիր,- արձագանքեց  Հոգսեն Զննողը:- Թե որ կռահես ինչ է` քեզ կնվիրեմ: Բայց գլխի ընկնելը հեշտ չէ,մանավանդ որ չգիտես` ինչն ինչոց է:

Անանուն կախարդն աչքը մոտեցրեց փքապակուն: Ա ՜յ քեզ բան. նրա աչքի առաջ մի ամբողջ քաղաք էր փռված` վխտացող մարդկանցով լեցուն, բայց բոլորն էլ մերկ էին դեսուդեն վազ տալիս: Խելքից դուրս բան էր. սարսափ, զարհուրանք: Բայց ամենազարհուրելին այն էր, որ նրանք անխղճաբար հրմշտում, բոթում, ճանկռոտում, խածնում ու պատառ-պատառ էին անումիրար: Ով ցածում էր` անպատճառ փորձում էր վեր մագլցել, ով վերևում էր` ցած էր ընկնում:

— Մի տե՜ս, մի տե՜ս, հրե ՜ն այն մեկի ոտքն իմից երկար է, թող կորչի, թող վերանա: Իսկ սա՜. ականջի հետևի ելունդիննայեք. մանր ու ցավոտ: Ուրեմն թող ավելի ցավի:

Ու նրանք կծոտում էին խեղճին, պատառոտում ու խժռում այն բանի համար, որ մանրիկ ուռուցք ուներ: Տեսնեն` ինչ-որ մեկնիր համար նստել է զգաստ, կարմիր օրիորդի պես, ոչ մեկին չի դիպչում, միայն թե իրեն չդիպչեն: էդ էր պակաս. վրա էինպրծնում, քաշքշում, ոտնատակ տալիս, մինչև որ հետքն անգամ չմնա:

— Զարհուրելի զվարճանք,- ասաց անանուն կախարդը:

— Իսկ քո կարծիքով ինչ է դա: Կարո՞ղ ես գուշակել,- հարցրեց Հոգսեն Զննողը:

— Այստեղ գուշակելու ոչինչ էլ չկա: Պարզ երևում է,- պատասխանեց մյուսը.- Սա Կոպենհագենն է կամ մի որևէ ուրիշ մեծքաղաք. ախր դրանք իրար շատ են նման… Սա մեծ քաղաք է:

— Դա ճահճաջրի կաթիլ է,- բարբառեց Հոգսեն Զննողը: