նապաստակը և Առյուծը

Լինում է չի լինում մի նապաստակ է լինում: Օրերից մի օր նապաստակը իր բնից դուրս է գալիս և մի առյուծ է տեսնում: Նա խուճապի է մատնվում և միանգամից մտնում է իր բնի մեջ: Առյուծը իր խիստ ձայնով ասում է.

-Նապաստակ, նապաստակ դու՛րս արի:
Նապաստակը պատասխանում է.

-Կներես, առյուծ ջան, բայց ես քեզնից վախենում եմ:

Առյուծը պատասխանում է.

-Ես քեզ չեմ ուտի, այլ մենք կընկերանանք:

Նապաստակը պատասխանում է.

-Չե՞ս ստում:

-Ոչ, առյուծի խոսք եմ տալիս:

Նապաստակը համաձայնում է.

-Եղավ, ես դուրս կգամ:

Նապաստակը դուրս է գալիս, և պարզվում է, որ իսկապես առյուծը ճիշտ էր ասում, չէր ստում: Նրանք ընկերանում են և ամբողջ օրը խաղում: Նապաստակը փոքր էր, վախկոտ, նա վախենում էր, երբ գիշատիչները որսի էին դուրս գալիս: Իսկ առյուծը անտառի արքան էր, բոլորը նրանից վախենում էին: Առյուծը միշտ պետք եղած ժամանակին օգնում էր նապաստակին:

Առակն ցույց էր տալիս, որ տարբեր մարդիկ (կենդանիներ) կարող են ընկերություն անել: