մայրենի

Հովհաննես Թումանյանը ծնվել է 1869 թ-ի փետրվարի 19-ին Դսեղ գյուղում:Հովհանեսս Թումանայանին անվանել են իր պապի անունով, ով զինվորական էր:Սովորաբար նրա ծննդյան օրը նշվում էր Սուրբ Հովհաննեսի հիշատակի օրը:Նրանից հետո ծնվեցին ևս 7 երեխաներ:Հովհաննեսը չարաճճի էր և լացկան,նա շատ շուտ էր սկսել քայլել:Օրերից մի օր պատից բռնվելով գնացել էր բակ և կովը նրան հարվածել էր : Մի անգամ էլ եղել էր,որ Հովիկը ուզեցել է գլուխը մցնել ծտի բնի մեջ, և փոքր դեղին ծտի ծագուկները ծղրտացել են, և նա վախեցել է:Նա և իր ընկերները ուզեցել են ընկուզենու հաստ, լայն ծառը գրկել:Նրանք լավ խաղում էին կոճի:Հովհաննեսը 10 տարեկան էր,երբ ընդունվեց Ջալալօղու դպրոց:Նրա ուսուցիչը Տիգրան Տեր-Դավթյանը աշխարհ տեսած մարդ էր:Նա իր տանը ուներ շատ-շատ գրքեր և այդ ամենից Հովհաննեսը օգտվում էր:Նա կարդում է և սիրահարվում տեսուչի աղջկան ՝ Վերգինեին:Հովհաննեսը 14 տարեկանում իր հոր հետ ձիով հասնում է Թիֆլիս:Նա սիրում էր պատմության ուսուցիչ Ծերենցիի դասերը : Թիֆլիսում Հովհաննեսը իր ընկերների հետ գաղտնի կազմակերպություն են ստեղծում, և նրանք ցանկանում էին փրկել բոլոր հայկական եկեղեցիները,դպրոցները:Վերարկուն վաճառում են և գնում ատրճանակ, որ գնա,վրեժ լուծի, բայց չի կարողանում գնալ Արևմտյան Հայաստան, որովհետև շատ է գարեջուր խմում և կեռաս ուտում և հիվանդանում է: Նա 17 տարեկանում գրում է <<Շունն ու կատուն>>: 19 տարեկանում նա ամուսնանում է:1980 թ. Հովհաննես Թումանյանի գրած գրքերի լինում է առաջին ժողովածուն:Հետո նա ունենում է 10 երեխա:1901 թ. երբ նա միք-իչ հիվանդեր գնաց է Աբասթուման առողջավայր այնտեղ ել առողջանում է:Երբ Թումանյանը դարձավ 43 տարեկան նա բանտում էր:Նա մահանում է 1923 թ. մարտի-23ին: Նրա փոքր որդին Արեգը գողանում է բժիշկներից հոր սիրտը: