Համո Սահյան
Անտառից եկած կանաչ եղևնին,
Հիշում է կանաչ իր ընկերներին,
Արահետներն է հիշում ձյունի տակ,
Հիշում է բացատն ու բուքն սպիտակ:
Երկինքն է հիշում իր գլխի վերև,
Եվ իր մայր անտառն ասեղնատերև,
Հովերն է հիշում նա գարնանային,
Որ իրեն այնպես օրորում էին:
Վաղորդյան ցողի գոհարն է հիշում,
Եվ մայրամուտի թևերն աբրեշում,
Հիշում է սոսափն ամեն մի ծառի,
Խարույկն է հիշում անտառապահի:
Հիշում է բոլորն ու չի ափսոսում,
Որ էլ անտառի երգը չի լսում,
Ինչո՞ւ ափսոսա, երբ իր թևերին
Գարուն է բերել երեխաներին,
Գարուն է բերել այս ձմռան օրով
Եվ տուն է մտել կանաչ շորերով.
Ե՞րբ է նա այսպես զուգվել, զարդարվել
Եվ մարդկանց այսքան հրճվանք պատճառել,
Ե՞րբ է նա եղել այսքան երջանիկ
Ու ե՞րբ է տեսել այսքան խաղալիք:
Ե՞րբ են նրա մոտ այսքան մանուկներ
Երգել ու պարել մինչև ուշ գիշեր…
Զարդարանքներով, աստղերով իր պերճ
Կանգնել է ուրախ մանուկների մեջ,
Այնպես հպարտ է նայում աշխարհին,
Կարծես հենց ինքն է բերել Նոր տարին:
Հարցեր և առաջադրանքներ
- Անհասկանալի բառերը դո՛ւրս գրիր և բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր:Արահետ-Ոտքով բացած նեղ ճանապարհ, ասեղնատերև- Ասեղնաձև տերև ունեցող, վաղորդյան- Վաղորդայնին տեղի ունեցող՝ եղող,աբրեշում-Մետաքս, սոսափ-Տերևների՝ ճյուղերի՝ ցողունների օրորվելուց՝ շարժվելուց առաջացող մեղմ ձայնը, սոսավ,պերճ-Շքեղ, զարդարուն, պաճուճված: Արագածը … իր պերճ գորգերն է փռել:
- Ի՞նչ էր հիշում եղևնին: Պատմի՛ր եղևնու անունից:Ես հիշում էի կանաչ իմ ընկերներին,
Արահետներն էի իմ հիշում ձյունի տակ,
Հիշում էի բացատն ու բուքը սպիտակ:
Երկինքն էի հիշում իմ գլխի վերև,
Եվ իմ մայր անտառն ասեղնատերև,
Հովերն էի հիշում գարնանային:Վաղորդյան ցողի գոհարն էի հիշում,
Եվ մայրամուտի թևերն աբրեշում,
Հիշում էի սոսափն ամեն մի ծառի,տակ
Խարույկն էի հիշում անտառապահի: - Եղևնին ի՞նչ էր զգում անտառից հեռու:Եղևնին մեծ կարոտ ուներ իր մեջ:Նա ամեն մի մանրուք հիշում էր ու կարոտում:
- Նա ափսոսում էր, որ այլևս անտառում չի:նա չէր ափսոսում, քանի որ ուրախացնում էր երեխաներին իր ներկայությամբ:
- Ինչո՞ւ էր նա հպարտ նայում աշխարհին:Նա նայում եր հպարտ աշխարհին,որովհետև մտածում էր, թե հենց ինքն է բերել Նոր Տարին:
- Նամակ գրի՛ր եղևնուն:Բարև՛ եղևնի, ես Արենն եմ: Ես քո մասին մի բանաստեղծություն եմ կարդացել և հիմա ես քեզ նամակ եմ գրել,որ բացես և կարդաս: Մի՛ տխրիր, կմեծանաս, կմոռանաս այդ ամենը:Դու հիմա էլ պետք չէ այդ ամենի մասին մտահոգվես:Կարևորը, որ դու ուրախացնում ես երեխաներին և տոն ես պարգևում նրանց:
Արեն Մնացականյան 